Przedmiotem tej książki jest miłość w twórczości księdza Józefa Tischnera. W twórczości, gdyż obejmuje ona nie tylko jego rozprawy filozoficzne, ale także teologiczne i duszpasterskie. Trudno bowiem wyznaczyć granicę między tymi tekstami. Niezmiernie ważne analizy filozoficzne odnajdujemy w duszpasterskich tekstach Tischnera, na przykład w kazaniach, z drugiej strony zaś jego rozprawy filozoficzne często są przeniknięte wątkami teologicznymi lub pouczeniami duszpasterskimi.
Książka do nabycia w sklepie Fronima
Maciej Wojciech Frycz, urodzony w 1967 r. w Krakowie, uczeń prof. Stróżewskiego i prof. Gadacza, pod kierunkiem którego uzyskał stopień doktora filozofii (specjalność filozofia współczesna). Główne obszary badań: metafizyka, aksjologia, filozofia Boga i człowieka.
Książka Macieja Frycza wyznaczyła sobie trudne i oryginale zadanie rekonstrukcji fenomenu miłości w myśli ks. Józefa Tischnera. Przeprowadzona w niej analiza rzuca światło nie tylko na sam fenomen miłości, poszerzając nasze rozumienie miłości jako wspaniałomyślności, wzajemności, wierności czy obowiązku, lecz także pozwala Autorowi na śmiałą i niezwykle interesującą próbę odczytania z tej perspektywy Tischnerowskiej filozofii – nie tylko jako agato-logii, lecz przede wszystkim jako agape-logii: Dobro nie jest rodzajem statycznego bytu, dobro jest aktem czynienia lub doznawania dobra, którego istotą pozostaje miłosierdzie, objawione przez Chrystusa. (prof. Jaromir Brejdak)
W tekstach autora Filozofii dramatu słowo „miłość” nie pojawia się zbyt często. Tischner dobrze wiedział, jak łatwo bywa ono nadużywane i banalizowane. Wielokrotnie podkreślał, że w badaniu międzyludzkich relacji ważniejsza jest dla niego raczej perspektywa nadziei. Ale czy możliwa jest nadzieja bez miłości? Czy takie fenomeny, jak wzajemność, odpowiedzialność, wierność, poświęcenie, dar, ofiara i wiele innych, których opisy odnajdujemy w jego tekstach, są w ogóle do pomyślenia bez odniesienia do miłości? Autor niniejszej książki przekonująco pokazuje, co tak naprawdę stanowi dla Tischnera wymiar podstawowy i co – także dla nas – w refleksji nad człowiekiem stanowi najistotniejszą filozoficzną perspektywę. (prof. Zbigniew Stawrowski)
„Jestem głęboko przekonany o wysokiej wartości książki Macieja Frycza. Czytając rozprawę można śledzić drogi myśli Tischnerowskiej, która nie zmierza do budowania jakiegoś systemu, lecz poszukuje światła mogącego choć nieco rozjaśnić mroki człowieczej doli. Autor przekonująco ukazał dramatyczny rys obrazu miłości tak estetycznej, jak etycznej czy religijnej, co stanowi poważny i twórczy wkład do dyskusji nad znaczeniem spuścizny krakowskiego filozofa” Jan Andrzej Kłoczowski OP .
Maciej Wojciech Frycz, urodzony w 1967 r. w Krakowie, uczeń prof. Stróżewskiego i prof. Gadacza, pod kierunkiem którego uzyskał stopień doktora filozofii (specjalność filozofia współczesna). Główne obszary badań: metafizyka, aksjologia, filozofia Boga i człowieka.
Książka Macieja Frycza wyznaczyła sobie trudne i oryginale zadanie rekonstrukcji fenomenu miłości w myśli ks. Józefa Tischnera. Przeprowadzona w niej analiza rzuca światło nie tylko na sam fenomen miłości, poszerzając nasze rozumienie miłości jako wspaniałomyślności, wzajemności, wierności czy obowiązku, lecz także pozwala Autorowi na śmiałą i niezwykle interesującą próbę odczytania z tej perspektywy Tischnerowskiej filozofii – nie tylko jako agato-logii, lecz przede wszystkim jako agape-logii: Dobro nie jest rodzajem statycznego bytu, dobro jest aktem czynienia lub doznawania dobra, którego istotą pozostaje miłosierdzie, objawione przez Chrystusa. (prof. Jaromir Brejdak)
W tekstach autora Filozofii dramatu słowo „miłość” nie pojawia się zbyt często. Tischner dobrze wiedział, jak łatwo bywa ono nadużywane i banalizowane. Wielokrotnie podkreślał, że w badaniu międzyludzkich relacji ważniejsza jest dla niego raczej perspektywa nadziei. Ale czy możliwa jest nadzieja bez miłości? Czy takie fenomeny, jak wzajemność, odpowiedzialność, wierność, poświęcenie, dar, ofiara i wiele innych, których opisy odnajdujemy w jego tekstach, są w ogóle do pomyślenia bez odniesienia do miłości? Autor niniejszej książki przekonująco pokazuje, co tak naprawdę stanowi dla Tischnera wymiar podstawowy i co – także dla nas – w refleksji nad człowiekiem stanowi najistotniejszą filozoficzną perspektywę. (prof. Zbigniew Stawrowski)
„Jestem głęboko przekonany o wysokiej wartości książki Macieja Frycza. Czytając rozprawę można śledzić drogi myśli Tischnerowskiej, która nie zmierza do budowania jakiegoś systemu, lecz poszukuje światła mogącego choć nieco rozjaśnić mroki człowieczej doli. Autor przekonująco ukazał dramatyczny rys obrazu miłości tak estetycznej, jak etycznej czy religijnej, co stanowi poważny i twórczy wkład do dyskusji nad znaczeniem spuścizny krakowskiego filozofa” Jan Andrzej Kłoczowski OP .
Komentarze
Prześlij komentarz